“Fighting for peace is like screwing for virginity.” (George Carlin)
Een manke analogie.
Je kunt ook naaien met iemand die geen maagd meer is.
Maar toch snapt iedereen wat hij bedoelt.
Misschien is deze beter:
“Hij strijdt niet, daarom is er niemand ter wereld die met hem strijden kan.” (uit de Tao Te Tjing)
Dat oorlog verschrikkelijk is, behoeft geen betoog.
Maar wat kunnen we?
Kunnen we wat?
Helpt het als we de verschrikking onderstrepen?
Elkaar vertellen hoe vreselijk het is?
Erover te lezen, erover te schrijven, er gedichten over te maken?
Op het gemoed van anderen te gaan inwerken?
Helpt het wel als we dat doen?
Of bereiken we daarmee alleen dat iedereen ontzet en verdrietig wordt
en zich alleen maar kleiner en machtelozer voelt?
Omdat we er toch geen invloed op hebben, in onze kleine leventjes?
Laten we praktisch zijn.
Laten we doen wat wèl werkt.
Wat werkelijk is.
Wat kunnen we doen?
“Beter dan duizend zinloze toespraken is één gevoelige zin vol betekenis die iemand rust en vrede brengt.” (Goutama Boeddha)
Vechten tegen oorlog is zelf oorlog.
Vechten tegen intolerantie is zelf intolerant.
Wat je aandacht geeft, groeit.
Je wordt wat je bestrijdt.
Wie met modder gooit, wordt er zelf mee besmeurd.
Daar kun je niet onderuit.
Niets wat je doet, voldoet.
Wat te doen?
“Dichtbij beginnen en klein houden.” (Melle Dotinga)
Tem je innerlijke Poetin
die geneigd is te vechten
voor wat hij als rechtvaardig beschouwt.
Laat hem in je razen als het moet,
maar leg hem aan banden.
“Wie zijn boosheid beteugelt en als een uit de koers geraakte strijdwagen tot staan brengt, noem ik een ware wagenmenner. Anderen houden slechts de teugels vast.” (Goutama Boeddha)
Er is een andere rechtvaardigheid.
Die waar de sterkste schouders
de zwaarste lasten dragen.
De last van het voeren van de oorlog in jezelf.
De Grote Jihad in plaats van de kleine.
De last van je eigen onmacht en frustratie niet afwentelen op wie of wat dan ook.
Ook niet op Poetin. Op Hamas. Op Netanyahu.
De last van de pijn ingaan,
het menselijk trauma leven,
in plaats van ervan weg of eromheen te gaan
aan de hand van allerlei meningen en ideeën, allerlei mentale constructies
of door allerlei maatregelen te treffen.
Onverschrokken het lijden van jezelf en iedere medemens ingaan,
wetend dat het niet je einde, maar je vervulling is.
De last van overgave aan wat is,
wat het ook is.
De last van je energie niet verspillen
aan onmogelijke doelen
als wereldvrede of verlichting
of aan tijdelijke bevrediging van je behoeften.
De last van leven in het enige dat we hebben,
het altijd onzekere nu,
in continu contact met dit kwetsbare lichaam
en de veelheid aan sensaties die het gewaar is.
“Wie zich Yang weet, maar Yin toont, wordt stroombed van de hele wereld.” (uit de Tao Te Tjing)
De reden waarom je geen eenheid vindt in de wereld
is dat je zelf die eenheid bent.
Je kunt er niet uit
en je kunt hem niet vinden buiten je.
Wees eenvoudig goed,
nu, vandaag, voor alles om je heen,
zo vanzelfsprekend als je warm kloppend hart,
zonder de wereld te willen verbeteren,
zonder jezelf als goed mens te willen zien
of als goed mens erkend te willen worden
en je maakt de wereld goed.
Meteen. Direct. Nu.
“Laat de linkerhand niet weten wat de rechter doet.” (Jezus)
Oefen.
Blijf oefenen.
Werk stukje bij beetje
aan de enig blijvende verandering.
Zoek je veiligheid?
Zekerheid?
Erkenning?
Comfort?
Resultaat?
Keer dan om.
Wil je weten wat echt leven is?
Zoals je deed toen je jong en vrij was?
Ben je bereid alles op te geven
wat je dacht te hebben en te zijn
om je hart vrij te laten kloppen?
Om werkelijk lief te kunnen hebben?
Om je hart te laten breken van allesomvattende liefde?
En jezelf vanuit die liefde over te geven aan de wereld?
Wat die liefde ook met je voor heeft?
Ga dan door.
Oefen.
Blijf oefenen.
Vertrouw, als je kunt.
Wanhoop, als het moet.
“Onderschat het goede niet en denk niet: ‘Dat overkomt mij niet.’ De waterkan wordt druppel na druppel gevuld.” (Goutama Boeddha)
Nergens een gloeiende plaat.
De last is licht
en je begint dat te voelen,
langzaam maar zeker.
Je ziet jezelf steeds meer zoals je nu eenmaal bent
en altijd geweest bent.
Perfect in je imperfectie.
Geliefd juist omdat je kwetsbaar bent.
En met jou de wereld.
Geliefd juist omdat die kwetsbaar is.
Zo teer en vergankelijk.
Dan denk je wel tien keer na voor je ingrijpt.
Zie eerst zelf
voor je op anderen in gaat werken.
Stap dan pas de wereld in
of niet
al naar gelang wat gebeurt.
“Laten we temidden van haatdragende mensen tevreden leven in alle vriendelijkheid en welwillendheid.” (Goutama Boeddha)
“Fools rush in where angels fear to tread.” (Johnny Mercer)
Laat je licht schijnen
over alles precies zoals het is
zonder enige intentie het te willen veranderen
en het wordt duidelijk wat gebeuren moet.
Wat verandert en wat niet.
Wat je aandacht geeft, groeit.
Je wordt wat je bestrijdt.
Geef het kwaad geen aandacht, geen macht.
Geef je er niet aan over door het te willen bestrijden in anderen.
Laat het niet toe in je eigen handelen.
Vecht niet tegen het kwaad,
maar ga eenvoudig voort in het goede.
“Do not fight the darkness. It has no power anyway. Just turn your light up, way up.” (Jeff Foster)
