Melancholie

merkwaardig toch
Franse zanger
Armeense wortels
meester in
de hogeschool van
melancholie

monsterlijk verlangen
naar het nooit meer grijpbare
hoe vaak moet hij dat
gevoeld hebben

en honden dan
of is dat echt
die blik vol
vervlogen momenten

vastzitten

dat gedwongen
koesteren, omhelzen
doodknuffelen

realisatie
dat er niet meer
dat er over jou
dat wordt bepaald

vrijheid is weggerend
heeft verantwoordelijk
op je afgestuurd

dan het besef:
ik ben een boom
plaatsbepaald door
alle stappen
naar deze wortels

melancholie
milde vorm van lijden
lieve vorm van leren
één stap verwijderd
van wanhoop

hier ben je
nu
je gaat nergens
naartoe

het schuurt
het schrijnt

melancholie is
onverwachte pijn

pijn doet zoeken