Ze loopt door de supermarkt
alsof ze door het luchtledige zweeft
het vraagteken van het waarom
achter haar aan
lege winkelwagentjes volgen haar
zo stilletjes mogelijk
komkommers buigen extra door
als ze hen passeert
in de visvitrine knipoogt een dorade
een inktvis kleurt plots rozerood
en dan de hagelslag
die als ware het een regenboog
sprinkelt, sprankelt, spronkelt
niets merkt zij ervan
zij heeft een missie
koersvast stevent ze af op haar doel
spontaan ploppen de kurken
van de flessen cava en prosecco
ze is die alweer voorbij
zweeft langs de zelfscankassa's
zo zonder bon het poortje door
kletterend, knarsend, piepend
metaal op metaal komen
de winkelwagentjes tot stilstand
zij gunt het tafereel geen blik waardig
gefocust als ze is op
op
op
daar staat hij met z'n daklozenpasje
als een medaille opgespeld
'Straatkrant mevrouw?'
Ze pakt zijn hand en fluistert
'Nee, nee, nee, ik wil jou.'
Ergens in het gangpad
stort een toren blikken in
In alle koelvitrines
kleurt het licht nu paars
In een flat vier hoog
klinkt 'Via con me' van Paolo Conte
Zij en hij dansen traag
beide in een blauwe badjas
©2024 Melle Dotinga - Dichter des Waterlands
Foto: Leroy Skalstad - Pixabay
