Er stuitert een vuurbaal door mijn maag
Alles wat ik zie doet zeer door die blik van jou
Schriften smijtend door mijn kamer huil ik
scheuren in nietszeggende posters
van tennissers die alleen maar aankijken
Hoe ik hier moederziel zonder jou
Verpieter in klein gemieter, nachtlampje aan
want wie weet jij nu ook en zie je dat
Mijn wereld in jou is een instortend huis
In wanhoop met stukgedraaide singletjes
Frisbee ik Bowie dus weer op het burendak
In koude hoop dat jij in flits voorbij fietst
En ziet hoe stoer dat wel niet is
Dat doe ik vaker zou ik zeggen
En jij zou lachen en niets zeggen
En dat doet dus zeer
Jouw blik stopt vanaf hier
maar niet met branden
Zie je dat?
