Dijken van liefde

Dijken van liefde

Dijken van liefde

Ooit dreef ik van het slik van de Waddenzee
naar het troebele water van de sawa’s
Ooit mocht ik je inpolderen
schep na schep, kruiwagen na kruiwagen
Ooit bouwden we aan onze dijk van liefde
Hoog genoeg om ons allerkwetsbaarste te omringen
Breed genoeg om alle stormen
van boosheid, verdriet, van schuld en schaamte
te weerstaan

We planden onze toekomst
in het vruchtbare Waterland
met de Gouwzee steeds in zicht

Maar ondanks al die dijken
zijn we kwetsbaar
Als het water over de randen
van onze regenlaarzen stroomt
Als we onze kroost
met onze laatste krachten
boven onze hoofden droog moeten houden
Als we zien dat onze dijken
ook maar ideeën zijn uitgedrukt in aarde en in gras

Wie maalt er dan om onze kwetsbaarheid?
Wie stopt dan de razende winden
als wij het niet meer weten?
Wie draait de wieken
van de poldermolens dan in de wind?

Geef ons leven horizons
die verder reiken dan een strakke dijk
Geef ons groene dijken
die al wat ons dierbaar is droog houden
En geef ons dijken van liefde
want we hebben meer te verliezen
dan een polder ooit bevatten kan

Melle Dotinga - Dichter des Waterlands '23/'24

Dijken van liefde