Ik wil kunstig kijken, als oudoom Adalbert
Mijn Duits Rijnbloed Volendams verblauwen
Met roversbaard leven strijken in wit laken
Daarin oranje bekennen aan mezelf, laat mij
havenwater zien verkleuren van wekend botterroest,
mijn netvlies volstromen met gloeiend naakt,
mezelf vergapen aan spanwijdte van dorpsvleugels
die door geen kortwieker kan worden gekraakt
Ik wil kunstig kijken, als oudoom Adalbert
Mijn wenkbrauw als Russische tank africhten op
keurende keurslijven, ze vangen en vouwen
in filmrollen, swingende onbevangenheid waar
ogen scheppen naar werkelijkheid
oren spitsen boven het alledaagse
monden verstellen van vinnig naar dons
en spraak bruist als tiptappende pleinfontein
Ik wil kunstig kijken, als oudoom Adalbert
wolken zien die beginnen met er was eens
ze Edamsrood zien spetteren op matte hullen
zo onzichtbaar gestikt over ons moetende gezicht
En dan, als dat gapende gat in mijn nest is gedicht
Met bekeken buurtkunst, van hier om de hoek wellicht
Laten we dan proosten op herwonnen penseel
Godbetert dan maar met een pratserig gedicht
