Spaander, groots doek vol grove streken
door linnen en butter en eek, schaterlach
Een eeuwig jonge klare, waar goede smaak
met gastvrije penseel wordt opgewacht
Spaander, zalige warmtebron van achterklap
Vanuit je dagboek vol sterren staart de wereld
recht in je dorpse vergezicht, dat welkom
aan je rotsvaste toog, altijd op sfeer gericht
Spaander, waar aal rechtop in de pan verdwijnt
en gestoofd als magische bruidschat schijnt
Op de bruiloft waar geen schreeuw is wat het lijkt,
en vangst de gemoederen verhit tot het eind
Spaander, vlaggekwak van verwaaide dromen en
eeuwige roem, impressie tot de voor deur gebracht
waar de tijd zichzelf leerde inparkeren onder
zwaartekracht van bakzeilend vissersgeslacht
Spaander, als een vis in waterverf
strijkend tegen je achilleshiel
Kleur je Volendam op smaak
met iedere spat van je dorpsziel
