Zo voorzichtig om je aan te raken met woorden
Ik wil je nèt niet goed genoeg leren kennen
Ik wil bezoeker blijven in je open boek
Mijn dorpse kop door je straatbeeld duwen
naast je tram in koetsvaart waar je gloeit
onder statig sierlicht, waarom? Ook zonder gratie
van glitter blijf je een Breitner zonder bewolking waar
grachtenblauw je met geen huismelk kan paaien
ter afknijp van de kleine knip, al laat je me niet meer
raamstaren op je smalle stoep, daarom bezoek ik je
sinds kort in korte serie, afgedekt gat in mijn hand
anders rest er even niets meer dan de blonde kraag
vanuit Bouwman, waar ik proost voor draagvlak
om te foeteren op de schuilende stadslaag
die ergens vast ook door jouw stenen kruipt maar
ach, dat ei vinden is verdwalen onder een cent
en je verliezen uit dit moment, liever wij beiden
het moment achterna in de platenbak van je leven,
Concerto in je ritmevrije sectie, waar geen wanklank
me meer remt, en je mijn voelspriet al driekwarts leven
op je dwarse stadsmaat stemt
Utrechtsestraat
Zo voorzichtig hier uitgesproken
Klink je dichter dan ooit
Alsof ik je pas goed genoeg ken
met een kort bezoekende pen